مادرها هم فوتبال بازی می‌کنند
تاریخ انتشار: ۶ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۹۳۸۲۱
به گزارش خبرگزاری مهر، تیم فوتبال زنان «خاتون بم» به قهرمانی رقابت‌های لیگ برتر فوتبال زنان رسید و مراسم قهرمانی این تیم در ورزشگاه فجر بم برگزار شد. روزنامه شهروند در گزارشی به یکی از سوژه‌های حاشیه‌ای این مراسم پرداخته است:
روز جمعه، سوم اسفند ماه، در میان انتشار تصاویری زیبا از نهمین جشن قهرمانی تیم «خاتون» در لیگ برتر زنان ایران که در ورزشگاه فجر بم برگزار شد، عضوی کوچک از خانواده این باشگاه در تصاویر می‌درخشید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اگر شما زن باشید و علاقه‌مند به فوتبال، احتمالاً این جمله را بارها شنیده‌اید: «فوتبال ورزشی مردانه است»! جمله‌ای که البته با گذر زمان کمتر و کمتر مورد استفاده قرار گرفت و در سال‌های اخیر، افتخارات تیم‌های زنان ایران در رشته‌های فوتبال و فوتسال به اندازه‌ای بوده است که هم نگاه‌ها را نسبت به فوتبال و فوتسال زنان از حالت کلیشه‌ای خارج کرده، هم اقبال دختران را نسبت به این دو ورزش افزایش داده است. تیم ملی فوتسال زنان ایران در قاره کهن یکه‌تازی می‌کند. آنها در هر دو دوره برگزاری مسابقات جام ملت‌های آسیا در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶، جام را بالای سر بردند. دو جامی که به گفته باشگاه‌داران، اقبال دختران ایرانی به فوتسال را چندین برابر کرد. دختران فوتبالی هم سال گذشته با صعود به مسابقات جام ملت‌های آسیا برای اولین‌بار، نشان دادند که در آینده حرفهای بسیاری برای گفتن خواهند داشت و در کمتر از یک ماه دیگر مسابقات مقدماتی المپیک پاریس را در تقویم خواهند داشت. طی چند سال اخیر، به‌جز افتخارآفرینی‌های متوالی زنان در این دو رشته، شاهد تصاویر بسیار زیبای خانوادگی هم در مستطیل سبز بوده‌ایم. زنانی که با همراهی کودکان خردسال‌شان می‌خواهند نشان دهند که «زن بودن» و «مادر بودن» مغایرتی با شیفه فوتبال بودن نداشته و نخواهد داشت.
تصاویری که هر چند وقت یک‌بار وایرال می‌شود
در سال‌های اخیر، عکس‌های بسیاری از زنان فوتبال ایران به همراه فرزندانشان در رسانه‌های مختلف منتشر شده است. انتشار هر یک عکس و اشتراک‌گذاری آن در فضای مجازی پیامی واضح و مشخص دارد: اینکه می‌گویند به‌عنوان مادر نمی‌توانی فوتبالیست باشی، اشتباه محض است.
زنان ورزشکار نیز مثل تمام مادران شاغل دیگر، حق بهره‌بردن از لذت مادر بودن را دارند و به وفور ثابت کرده‌اند که در این راه پرچالش موفق هستند. برای اثبات این موضوع نمونه‌های بسیاری داریم. نیلوفر اردلان به‌عنوان یکی از برترین بازیکنان تاریخ فوتبال و فوتسال زنان ایران که بعد از اتمام دوران بازیگری، در طول سه سالی که به عنوان مربی در فوتسال شاغل بوده موفق به کسب دو جام قهرمانی و یک عنوان نایب‌قهرمانی شده است مثالی عیان برای نقض این کلیشه اشتباه است. اردلان سرمربی تیم سوپرلیگی پیکان است و در سال‌های اخیر نیز آکادمی فوتبال زنان را در تهران مدیریت می‌کند. او همچنین مالکیت یک تیم دسته اولی فوتبال زنان را به عهده دارد که در فصل آتی، در لیگ برتر حاضر خواهد بود. نکته جالب این است که رادان، پسر نیلوفر اردلان، در حال حاضر ۱۲ ساله است و به گفته مادرش علاقه زیادی به فوتبال دارد.
الهام، حسین و آرنیکا؛ خانواده‌ای کاملاً فوتبالی
اواخر سال گذشته بود که انتشار تصاویر یک فوتبالیست زن در زمین، آن هم بین دو نیمه از فوتبال و به همراه فرزند نوزادش، سر و صدای زیادی به‌پا کرد. آن تصاویر مربوط به دیدار نماینده البرز و ذوب‌آهن اصفهان بود و آن بازیکن هم الهام فرهمند، هافبک تیم ذوب‌آهن، که بعد از یک فصل دوری از فوتبال حالا به همراه فرزند نوزادش به مستطیل سبز بازگشته بود. نکته جالب توجه درباره الهام فرهمند این است که همسر او نیز بازیکن سال‌های اخیر سپاهان بوده است؛ حسین پاپی که به عقیده فرهمند، بزرگ‌ترین مشوق او نیز بوده است. اما روز جمعه در جریان جشن نایب‌قهرمانی تیم زنان سپاهان در مسابقات لیگ برتر زنان، تصاویری از الهام فرهمند و آرنیکا منتشر شد تا دوباره این بازیکن مورد توجه رسانه‌ها قرار بگیرد.
سختی‌های زندگی شخصی در کنار فوتبال
نام‌هایی که به آنها اشاره شد، فقط بخش کوچکی از مادرانی هستند که با وجود سختی‌های زندگی متاهلی، که اصلی‌ترین آن نگهداری از فرزند است، از فوتبال نمی‌گذرند و عشق ورزشی خود را نیز به موازات آن دنبال می‌کنند. در حاشیه اکثر مسابقات فوتبال زنان، خردسالانی را می‌بینیم که در جایگاه ویژه تماشاگر بازی هستند و وقتی پیگیر می‌شویم، می‌فهمیم که فرزندان بازیکنان حاضر در زمین هستند که به تماشای مسابقه مادر خود نشسته‌اند. اینکه مادری بتواند علاوه بر روزمرگی‌های زندگی شخصی و متاهلی، هم به وظایف فرزندپروری خود عمل کند، هم فوتبال را رها نکند، اتفاقی است که هر کسی از عهده آن برنمی‌آید.
***
گفت‌وگو با نرگس کوهستانی که با فرزندش به جشن قهرمانی رفت
بعد از برگزاری جشن قهرمانی تیم خاتون در پانزدهمین دوره لیگ برتر زنان و تماشای تصاویر مربوط به جشن قهرمانی این تیم، به سراغ نرگس کوهستانی رفتیم؛ همان بازیکنی که به اتفاق پسر خردسالش روی سکوی قهرمانی حاضر شده بود. با او درباره چالش‌های شغلی‌اش در کنار مادر بودن صحبت کردیم.
خانم کوهستانی! چه شد که سراغ فوتبال آمدید؟
شانزده‌ساله بودم که به دلیل علاقه بسیارم به فوتبال، همراه خانواده از روستای گلباف به کرمان مهاجرت کردیم تا بتوانم رویاهایم را دنبال کنم. به مدت دو سال فوتسال بازی می‌کردم، اما در هجده‌سالگی، زمانی که در بم تیم فوتبال زنان تشکیل شد، من هم سراغ فوتبال آمدم و استارت موفقیت‌هایم از این تیم شروع شد.
چالش‌های همسر بودن و به ویژه مادر بودن برای شما که بازیکنی حرفهای هستید، زیاد است؟
بله؛ نمی‌توانم بگویم چالش ندارم، اما همسرم هم در زمینه فوتبال، هم برای انجام وظایفم به عنوان مادر، بزرگ‌ترین حامی من است. خانواده من در کنارم نیستند و ما سه نفر فقط یکدیگر را در بم داریم. از همسرم ممنونم که این‌طور جانانه کنار من مانده است.
به‌عنوان بازیکنی حرفهای، مادر شدن را مغایر با اهداف خود نمی‌دانستید؟
به هیچ عنوان. من همیشه دوست داشتم مادر باشم و از خدا ممنونم که این توفیق را نصیب ما کرد که آدرین را داشته باشیم. مادر بودن موهبتی بزرگ است که تمام زنان جهان حق تجربه آن را دارند و فرقی نمی‌کند که شغل شما چه باشد. من هم به عنوان یک زن همیشه به تجربه این احساس علاقه‌مند بوده‌ام.
این جمله کلیشه‌ای هم که فوتبال ورزشی مردانه است، تقریباً از ذهن‌ها پاک شده است.
در جامعه‌ای که زن و مرد در کنار هم تلاش می‌کنند، این جمله معنایی ندارد. در اجتماع امروز، ما قدم‌های خوبی به سمت جلو برداشته‌ایم و فوتبال هم از این قاعده مستثنی نیست. من به تمام کسانی که این جمله را به زبان می‌آورند، می‌گویم که نگاه خود را تغییر دهید و با جامعه امروز کنار بیایید. ما در سال‌های گذشته ثابت کرده‌ایم که زنان ایران در فوتبال چقدر عملکرد خوبی دارند و همین موضوع می‌تواند تکذیب‌کننده این جمله باشد.
کد خبر 5718264منبع: مهر
کلیدواژه: فوتبال زنان فوتبال مادر صفحه اول روزنامه ها دکه روزنامه صفحه اول روزنامه های ورزشی صفحه اول روزنامه های اقتصادی صفحه اول روزنامه های استان ها مسمومیت طلاب جهادی دعای ندبه مقام معظم رهبری شهرستان بم مسمومیت گاز ماه محرم ماه مبارك رمضان تایباد سال های اخیر فوتبال زنان جشن قهرمانی زنان ایران مادر بودن لیگ برتر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۹۳۸۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کیهان: دیدید ورود زنان به ورزشگاه‌ها غلط بود؟
روزنامه کیهان نوشت: در جریان بازی دو تیم سپاهان و پرسپولیس که همچون بازی‌های چند وقت اخیر با حضور تماشاگران خانم برگزار شد، صحنه‌هایی در روی سکوها خلق شد که از شدت وقاحت قابل طرح نیست.
اما آنچه می‌توان با عرض تأسف بدان اشاره کرد؛ فحاشی و توهین‌های بسیار زشت و غیر اخلاقی تعداد زیادی از تماشاگران منتسب به یک تیم علیه زنان تماشاگر منتسب به تیم مقابل بود. به کارگیری چنین الفاظی خطاب به بانوان حاضر در ورزشگاه در حالی بود که این صحنه‌ها و الفاظ فرسنگ‌ها با روح حاکم بر اصل ورزش فاصله دارد. البته از سوی دیگر شاهد برخی صحنه‌های واکنشی زشت و زننده از سوی تعداد معدودی از زنان هم بودیم.
در کنار این؛ انتشار ویدئویی از صحبت‌های زشت و زننده یک به اصطلاح لیدر تیم علیه زنان و دختران حاضر در ورزشگاه واکنش‌های گسترده اعتراضی مردمی را در پی داشت.
حال سؤال اینجاست؛ آیا فحاشی و توهین در ورزشگاه‌های محل برگزاری مسابقات فوتبال در کشورمان یک اتفاق بدون سابقه و حادثه‌ای غیر قابل پیش‌بینی است و یا اینکه با توجه به شرایط ناخوشایند جو استادیوم‌های ورزشی فوتبال در کشورمان در سال‌های گذشته و انواع و اقسام درگیری‌ها، توهین‌ها، سنگ‌پرانی‌ها و... می‌توان آن را اتفاقی قابل انتظار در ادامه حوادث تلخ گذشته دانست؟
کسانی که اندکی با جو ورزشگاه‌های به خصوص فوتبال در کشورمان آشنا باشند یا اخبار و حواشی فوتبالمان را دنبال کنند گواهی بر این ادعا خواهند بود که در سال‌های گذشته و هفته به هفته شاهد حواشی تلخ و دلسردکننده و پررنگ‌تر از متن در خلال بازی‌های لیگ بوده و هستیم. با احترام به طیف هواداران ریشه‌دار و فوتبالی و اخلاق مدار باید گفت تقریباً ورزشگاهی در بین ورزشگاه‌های برگزاری مسابقات فوتبال کشورمان نیست که به نوعی در آن شاهد حاشیه‌های آزاردهنده و درگیری لفظی یا فیزیکی و توهین به تماشاگران مقابل یا بازیکنان و مربیان حریف و داور و... نباشیم. اهل فن حتماً اذعان می‌کنند که به دلیل جو ناخوشایندی که بیان شد، سال‌هاست بسیاری از هواداران قدیمی و خانواده‌ها نه خود در ورزشگاه حاضر می‌شوند و نه اجازه حضور به فرزندانشان می‌دهند.
در این شرایط به طرز عجیبی به یک باره در یکی دو سال اخیر در ادامه برخی تلاش‌های جسته و گریخته قبلی، مسئله حضور زنان در استادیوم‌های فوتبال مطرح شد و شاهد بودیم از سوی برخی رسانه‌های داخلی و خارجی، چهره‌های سیاسی و فعالان حوزه زنان، سلبریتی‌ها و... به آن دامن زده می‌شد. عجیب آنکه مسئله حضور زنان در استادیوم که شاید جزو ۲۰ مطالبه اصلی زنان و دختران کشورمان نیز نبود تبدیل شد به یک مطالبه مثلاً سراسری و الزام آور! برخی فشار‌های فدراسیون جهانی را بهانه کردند و برخی برای تحقق این مطالبه بر شیپور برابری زنان و مردان دمیدند. به نوعی شاهد یک مسئله‌سازی هدفمند بودیم که مثل همیشه برخی از مسئولان کشور نیز با شیرجه در این جریان متلاطم و مسئله‌سازی کاذب، وارد بازی شدند!
در این بین از همان ابتدا بارها هشدار داده شد که این مطالبه کاذب نسبتی با واقعیت مطالبات زنان جامعه ندارد و حتی اگر فرضاً این یک مطالبه جدی هم باشد جو ورزشگاه‌های فوتبال کشورمان که متاسفانه به علت شرایط غیر فرهنگی آن بسیاری از مردان نیز از آن گریزان هستند، شرایط مناسب برای حضور همراه با حفظ کرامت و شأن زنان را ندارد.
مدافعان حضور زنان در این چنین ورزشگاه‌هایی در پاسخ مدعی بودند که اتفاقاً حضور بانوان در استادیوم جو نامناسب و غیر فرهنگی را به طور خودکار کنترل می‌کند! و البته گاه مثل آنچه چند هفته قبل در ورزشگاه اراک گذشت، نیز شاهد حوادث عجیبی هستیم که قابل پیش‌بینی هم نیست. جالب اینکه اصرار به حضور زنان در ورزشگاه‌های برگزاری فوتبال مردان در شرایطی است که سال‌هاست لیگ فوتبال و فوتسال زنان کشورمان در سطح بالایی برگزار می‌شود، اما معمولاً یا تماشاچی ندارد یا اندک بانوان تماشاچی در محلی این بازی‌ها حاضر می‌شوند.
نداشتن شرایط حضور همراه با حفظ کرامت زنان در استادیوم‌ها موضوعی است که در نامه روز گذشته وزیر ورزش به رئیس فدراسیون فوتبال به صراحت مورد گوشزد قرار گرفته است. البته باید پرسید که اگر شرایط برای حضور زنان در استادیوم‌ها فراهم نبوده چرا اجازه آن صادر شده تا شاهد چنین حوادث تلخی باشیم؟!
اتفاقات شامگاه چهارشنبه نشان داد که متاسفانه نه تنها حضور بانوان در ورزشگاه از شدت فضای مسموم و ناسالم نکاست بلکه در اتفاقی تاسف انگیز شاهد زشت‌ترین و شرم‌آورترین صحنه‌ها و توهین‌ها و زیر پا گذاشتن کرامت بانوان نیز بودیم. این در حالی است که حفظ کرامت زنان یک اصل مهم و قطعی در فرهنگ ایرانی و اسلامی ماست و نباید بازیچه بی‌تدبیری عده‌ای کارناشناس و برنامه‌ریز به دور از واقعیت‌های جامعه شود.
اتفاقات این روز‌ها و سال‌های اخیر در ورزشگاه‌ها ریشه در کم توجهی یا فراموشی مقوله فرهنگ و مدیریت صحیح در فوتبال و ورزش کشور دارد؛ موضوعی که بارها از سوی سرویس ورزشی روزنامه کیهان و هفته نامه کیهان ورزشی به طور ویژه و موشکافانه مورد تحلیل و بررسی و تذکر قرار گرفته است.
واقعیت آن است که جو نامناسب استادیوم‌های فوتبال به شدت متاثر از فضای مدیریتی فوتبال و نظام باشگاهداری کشورمان می‌باشد. وقتی گاه بر سر یک صحنه داوری یا مشکوک بارها و بارها شاهد بیانیه نویسی مدیران باشگاه‌ها علیه یکدیگر و توهین و تهمت آنها نسبت به هم هستیم، مگر می‌شود این رویه به سکوها کشیده نشود؟ وقتی که هر فصل صد‌ها میلیارد تومان برای هر کدام از باشگاه‌های بزرگ فوتبالمان هزینه می‌شود و تنها مسئله مهم، برد و باخت و از میدان به در کردن رقیب می‌شود و توجهی به هزینه کردن برای ارتقای فرهنگی ورزشگاه‌ها نمی‌شود چه انتظاری از جوانان و نوجوانان هیجان زده و گاه پیرانی که بزرگی کردن را فدای جوگیری‌های زود گذر می‌کنند می‌رود؟
اما نکته اصلی اینکه، مسئله تلاش برای برجسته کردن مطالبه کاذب حضور زنان در ورزشگاه‌ها را باید در ادامه تلاشی پر دامنه دانست که در سال‌های اخیر تلاش می‌کند، این باور غلط را در ذهن دختران و زنان جامعه وارد کند که سقف موفقیت و کرامت زن، شبیه شدن به مردان در رفتار و پوشش و... است.
tags # سپاهان ، پرسپولیس سایر اخبار
هفت مصدوم و کشته بر اثر برخورد سواری تارا و پراید در بویین میاندشت